Moe d'r dag

[28 april 2016]

Het is bijna moederdag. In dochterlief haar klas zag ik al iets in de vensterbank staan, bedekt met een doek en de tekst "verboden voor moeders" erop. Vorig jaar iets soortgelijks, alleen won toen het Willen Vertellen het nog van Het Geheimhouden: "ik ga niet zeggen dat het iets met koek is mam!"

En dus kreeg ik moeder-koek. Of liever; een halve. Want eerlijk zullen we alles delen. Hè mam.

Dit jaar heb ik er nog amper wat over gehoord, behalve dat ik niet onder haar bed mag kijken. Vrij makkelijk in het zicht ligt daar iets met een doek erover. Gisteren zei ik dat ik níet onder haar bed had gekeken toen ze bij haar vader was. Nogal nonchalant deelt ze mede dat daar echt niks voor mij ligt. Vermoedelijk -kind kennende- is dit een schijnverstopactie en ligt Het Cadeau elders verstopt.

Moederschap. Het is wat.

Ik denk aan mijn moeder. Voor haar kleide ik een asbak; in zeegroen & blauw. Ze zei Oh & Ah en heeft gretig gebruik gemaakt van het foeilelijke ding. Ze ging zelfs in rook op. Met verve, dat wel.

We botsten soms aardig en ik kon haar bij momenten vreselijk vinden. Hard. Wat moet ze toch weleens gedacht hebben... dat zij juist zo'n gevoelig kind kreeg. Wat zich in de winkel schuilhield tussen de kledingrekken als het dat triestige meneertje met die alpinopet zag lopen. Bij de kassa kon ze echter niet afrekenen met mijn gevoeligheid.

En ergens geloof ik ook dat ze dat niet wilde. Later zei ze weleens dat wij haar grootste spiegel waren en ze door ons het meeste over zichzelf leerde. Wat dat was weet ik niet.

Ze hield ervan naar mensen te kijken, net als ik. Dat konden we samen ook goed. Op een terrasje zitten met koffie en Cointreau. Beschouwend en vaak ook met verwondering.

Dat mensen mooie wezens zijn. Zoals de dik opgemaakte vrouw die op hoge hakken uitstapt en in een drukke straat haar legging staat op te hijsen. Of het [bij gure wind en 8 graden] meisje in het café dat te koud gekleed is voor het weer. Ze is gekleed op lente. "Fuck die regen" heeft ze zeker gedacht en lekker toch dat rokje en korte mouwentruitje aan getrokken. Op de of andere manier ontroert het me.

Als mijn moeder hier naast me had gezeten dan had ze even haar hand op mijn been gelegd en daarna nog een sigaret opgestoken in die zeikende regen.