Jessica Bakker
Dichter


Project |01
Verschenen bundels:
-Dichtbundel Om gaten te dichten
(februari 2009)
-Dichtbundel Moerstaal
(juli 2010)
-Dichtbundel Dichter in de buurt
(maart 2013)


Project |02
Expositie Uitva-Art
(april 2009)
Project |03
In opdracht geschreven:
Bitterzoet
Ze staart naar buiten vanuit het bed
en veegt met vermoeid gebaar
haar haar
maar meer nog, wachtende dood
uit haar gezicht
Een van mijn zussen vraagt
Ach mama, kriebel nog eens in mijn nek
dan leg ik mijn hoofd hoe-langer-hoe-liever
maar vandaag nog een laatste keer
eventjes, zachtjes in jouw schoot
Hij bakt die dag geen appeltaart, net zoals jij
ook niet deed
Nee, pap neemt haar van de Appie mee
snijdt haar stil in stukken, en ik voel
niemand weet nog echt zijn plek
en daarom eet ik heel gedwee
die taart maar op, al heb ik
voor geen meter trek
Ze smaakt ons allen bitterzoet
En hoort ie wel mijn tranen, die van boosheid
van alles, door de telefoon
doe ik zo alsof gewoon. Je bent ons kwijt
Je bent verloren en voorgoed
in woorden
ben je nu voortaan verleden tijd
Maar nu lachen we weer
om al onze zussen-dingen
Weet je nog die keer dat we 's nachts
op straat te hard die gore liedjes zongen
Of dat stiekem kopen van smurfenijs
De gulden nog warm van vaders hand
wandelend met de hond langs Slingebeek
en met blauwe tongen
terug naar huis, waar jij alwetend
van je naaimachine opkeek
Twee halmen
Zoals een zomerzaterdagmiddag
vol verwachting
rust zijn hand in de hare
ze hoeven niets dan te zijn, samen
het einde. Samen een nieuw begin
en elk een deel van een warm thuis
Zwaluw giert door luchten zonder bochten
de wasmachine draait maar wat rond
hij leest de krant, zij aait de hond
hart komt tot bedaren
want het klopt
alles werkt door in zin en lust
in wat zij zocht -of nog vinden zal-
onderwijl zie ik hoe hij
onzekerheid van haar wangen kust
maar bovenal
hoe haar ogen glanzen
Ik kan en wil
niet anders dan genieten
met roze bubbels proosten
en dansen
op haar geluk, van wat ik
als vriendin nooit kon geven
ik sta even stil
en onder mijn ogen dicht
ik korenblauwe velden
waarover haar wind kan razen
waarin twee halmen buigen
en zo zijn zij
als een bezaaide akker: liefde, het leven
dat wacht om geoogst te worden