KORT NA DE SCHEIDING

Inmiddels heb je zo je favoriete ouders. Ik althans. Ben nooit zo'n held in van die oppervlakkige losvastgesprekjes om de tijd tot de zoemer gaat, te vullen. Maar met K lukt dat toch altijd goed. K kijkt op het eerste gezicht wat nors, maar de lach ligt op de loer. We hebben meestal een beetje absurdistische gespreksstof. Vandaag begon het over drank in de kelder.

Onverwacht heb ik vanmiddag een paar uur vrij want kindlief heeft een speelafspraak buiten de deur. Ik vraag hardop wat ik 's zal gaan doen. K oppert de kapper, gevolgd door de boodschap dat hij dat maar lastig vindt. Wat ik beaam. Je kan geen kant uit onder die mantel der kortstondige liefde, er wordt gevraagd Hoe je het wil hebben [daar heb jíj verstand van, daarom zit je daar], de koffie is er nooit te zuipen en je wordt geacht een gesprek op gang te brengen of althans iets in die geest. Vragen van persoonlijke aard te beantwoorden. Jezelf in de spiegel zien veranderen in iemand die nu juist niet bij je past. Dan is het misschien een slechte kapper.

K zegt dat hij niet begrijpt dat er niet meer kappers worden neergestoken. Ik grinnik en herinner me een van m'n laatste kappersbezoeken. Kort na de scheiding. In plaats van de vriendelijk beleefde antwoorden, stortte ik mijn ellende eruit, terwijl zij mijn mantel nèt te strak dichtknoopte. Het zal een licht zuurstofgebrek zijn geweest. Enieways; ik zat er met al mijn lelijkheid die eruit stroomde en zij humde maar van Ochut en Ja, nou zeg. Kun je de boel misschien recht knippen dacht ik.

Doe maar lekker kort zei ik toen ik binnenkwam, maar een kapster heeft nog nooit zo lang gedaan over lekker kort.

Wat een vak hebben ze toch. Andermans leed en zelfmedelijden aan moeten horen en daar dan nog vriendelijk bij blijven. Misschien dat sommigen daarom zo aan de prijs zijn.